baiña (baiñan) [baina]. junt. (TE). Pero,mas. "Conj. adversativa" (TE, 216). Asko eukan, baiña gehixago guran ebillen hil biharrian. / Baiñan ahal izan ezkero hobe etortzia. / Bai baiña, harek, jauna, ez daka barriketarik. / Karutxua eritxi zetsan, da gizonak erregutu zetsan: --Zerbait merkatuko destazu baña. --Merkatu? Zer dalata? (Zirik 16). Ik. bai-edo-ez egon, dudan egon, dudan ipini, hara baiña.  TEk diñuan lez, baiña da Eibarren gehixen erabiltzen dan formia.