1 . aldendu, aldentze (aldendutze). 1 . aldendu, aldentze (aldendutze). da/du ad. (TE). Alejar(se), separar(se). Oin dala hiru hillabete aldendu zan guregandik. / Halako baten aldendu dot guzur bat esanda. / Hobeto eingo genduke hamendik aldendutzia. / Pentsau genduanian aldetzia, belu zan. / Andra-gizonak aldendu egin dira. / Lagunangandik aldetzerakuan. (Ibilt 471). Ik. alde egin, apartau. 2 . aldendu, aldentze (aldendutze). zaio ad. (NA). Perder, extraviar. Antiejuak aldendu jataz, ez dakit nun dian.