1 . ala. 1 . ala. junt. (TE). O (disy); es que, acaso. Galderetan eta zehar galderetan edo-ren ordez erabili bihar dan juntagaillua; galdera baten azken osagai moduan be bai. / "Conj. en oficio del disyuntivo o". (TE, 122). Etorriko zaraz ala neu juango naiz horra?! / Zetan diharduk? Lelotu eiñ haiz ala?. 2 . ala ( ). interj. (TE). Partícula exclamativa. Ala Jainkua! -Egun on, etxe hontakuori! -Baitta zeuri be, ala Jaungoikua! / -Arrasalde on danori! -Bai zeuri be, ala Jainkua! / Ala Jainkua, laster naiz zuregaz!. Ik. Ala Jaungoikua. ala... ala.... esap. (TE). Tanto como. Ala gizonak eta ala andrak, eskubide bardiñak dittue gaur legian aurrian.