sinistu (siñistu), siniste (sinistutze) [sinetsi]. du ad. (TE). Creer. Zerbaitt benetakotzat onartu; zerbaittetan eta norbaittengan fedia izan. / "Credo quia absurdum" (TE, 658). Jentill arteko emakumian alabia osatu eban Jaunak, sinistu ebalako (Mat. 15. 21 eta jarraikuak). / Fedia da, batzuk diñuen letz, ezin izan laikezela dirudixen gauzak sinistia. / Fedia da, Elixian araura, ikusten ez dana sinistia. siñistia be. esap. (EEE). ¡No me lo puedo creer!, ¡ver y creer!. Txanboliñ harrittuta geldittu zan. Kaporalak ura dranga-dranga nola eraten eban begira... Siñistia be! siñistiak be kontuak euki. (EEE). Como para no creer, increible. Harritzekua danian zeozer edo ez sinistekua esaten da. Siñistiak be kontuak jaukaz; holako partidorik ez dok eiñ heure bizi guztian be. (Zirik 30).