illun [ilun]. 1 . illun [ilun]. iz. (TE). Noche, oscuridad. Negu-neguan garanetik, illuna ariñ etorri da. Ik. illunabar, illuntzi, illunkera. 2 . illun [ilun]. izond. (TE). Oscuro,-a. Bizkai aldia illuna dago, eta laster dogu eurixa. / Soiñeku illuna jantzizu elixarako. 3 . illun [ilun]. izond. (OEH). Triste, sombrío, lúgubre, funesto; tenebroso, terrible. Bildur illun batek kezkatzen ebalako. (Ibilt 488). illunian (illunetan). adlag. (OEH). A oscuras. Afaldu eta ogeratu ziranian, andra-gizonok, oinguan argi barik, hasieratik illunian. (Ibilt 468).