ugari. 1 . ugari. zenbtz. (TE). Abundante, mucho, en abundancia. Aurten, artua ugari izan da. / Lehenago, gure ibai garbixetan ugari zan arraiña. / Lezeta, leiza lekua; Elorreta, elorra ugari izango zan lekua; Arrieta, "pedrera". / Jan eztakitt (ez dakitt) eingo eben, baña eran bai ugari. (Zirik 42). Ik. ufala, ondrau. 2 . ugari. izond. (TE). Abundante, fecundo,-a, rico,-a, copioso,-a. Pol-pol, Elosu mendixan, itturi ugarixa. / Izan be, bixak [galleguak eta piñuak] gauza ugarixak. (Zirik 23).