belarriluze. iz. / izond. (OEH). Curioso,-a, espía. Diabruak tentauta, jarri ziran, belarrixa zorrotz ohol zaharron aurka, jakin gurarik zer moduko barriketia erabiltzen eben senar-emaztiak euren artian, [...]. Eta gertau zan, belarriluzion zoritxarrerako, [...], senarrak esan zetsala emaztiari: [...]. (Ibilt 461).