bittarte. 1 . bittarte [bitarte]. iz. (TE). Rendija; grieta, intersticio. Ohol bixak bat ein bihar daben lekuan, bittartia gelditu da. / Horma zahar sikua zan bittartez beteta; eta bittarte harek, sube gordelekuak. 2 . bittarte [bitarte]. iz. (TE). Momento, rato. Denporazko esanguria dauka. Bittarte bat hartu eta etorri zaittez zer darabilgun ikustera. 3 . bittarte [bitarte]. postp. (TE). Entre [prep]. Lekuzko eta denporazko esanguria hartzen dau. Urko aldeko tontorrak eta Galdaramiño aldekuak lagatzen daben bittartian (dago) Eibar. / Arastostiak eta Paskuen bittartian, Garizumia. Ik. arte.  Postposiziñuak berak kasu markak hartzen dittu, inesibua gehixenetan (bittartian), baiña ablatibua (bittartetik) eta adlatibuak (bittartera) be izan leikez. Aurretik jokatutako adizkixa daukanian benderatzaille bihurtzen da. -(e)la bittarte [-(e)la bitarte]. postp. (OEH). Por medio de; a causa de. Ondoren, zaldunorrek sentidu eban gaiñeko estalkixa kentzen zetsala bateronbaten esku sorgiña (zala) bittarte. (Ibilt 467). / Diabrua zala bittarte. (Ibilt 455). -en bittartez [-en bitartez]. postp. Por medio de, mediante. Aittatzen diranak bittarteko dirala, laguntzaz: -n bittartez. Gauza asko lortu genduzen haren bittartez. Ik. tarte, arte.  Asko erabiltzen da. bixen bittartian [bien bitartean]. adlag. (TE). Mientras tanto. Bixen bittartian, zeregaz biziko naiz?