belaunikotu, belaunikotze ( belaunikotutze) [belaunikatu]. da ad. (TE). Arrodillarse. Belauniko jarri. Noiz jaiki, noiz belaunikotu eta noiz jarri bihar zaran, bedorrek papelorrek diño. / Gure Jaunan aurrian, belaunikotutzia ohittutzen da. / Aindu etsen belaunikotzia azkenengo kredua esateko. / Belaunikotu eta parka eskatzen jarri zan. (Ibilt 468).