1 . makal. 1 . makal. izond. (TE). Débil, flojo,-a, delicado,-a, enfermizo,-a . Ahula, debilla, indar gitxikua. Ha umia beti izan zan makala. / Emaztia, andrakumia zanetik, makalegixa izango zala zeregiñ hartarako. (Ibilt 470). Ik. ahul, argal, makalki, mirrin, kili-mala. 2 . makal. izond. (TE). Cobarde, temeroso,-a. Bildurtixa, txepela. Dan gizatuakin, hutsak bildurtzen daben makala dozu. Ik. bildurti, odolik bako. 3 . makal. adlag. (TE). Escasamente, débilmente; pachucho,-a. Atzoko aldian, makal dihardu gaur eurixak. 4 . makal. izond. (OEH). Tremendo,-a, con valor ponderativo. Ez ei eukan meritu makala Batista kojuan papelaria haiñ ederto eittiak. (Zirik 103). / Ez eukan errazoia makala. (Zirik 68).  Ezezko testuinguruetan erabiltzen da exageratuz, zentzu ironikuan sarri: ez zara zu makala! 5 . makal. izond. (OEH). Enorme, muy grande, con sentido aumentativo. Itzala, oso haundixa. Lotsari makala eruan jonat. (Zirik 28). makalik. adlag. (OEH). Débil, abatido,-a. Zaldunari besotik oraturik, makalikan Señora koittaua ukat eiñda balitz bezela. (Ibilt 475). makalik ibili (makalik ibilli). esap. (TE). Andar débil, andar abatido,-a; estar enfermo,-a. Juan daneko sei hillabetian makalik dabill.