benderatu, benderatze ( benderatutze) [menderatu]. du ad. (TE). Someter, dominar, vencer. Bendian hartu. Erromatarrak eziñ izan ei eben hamengo basuetako jendia benderatu. / Armadun jendiak arma bakua benderatutzia, ez da gatxa. / Kosta jakun, Marruekon, izentau zeskuen zati garratz apurra benderatzia. / Holan ezin leikek jarraittu; ordua dok, gizon batzuek bestiak benderatu barik mundua zuzentzeko. (Zirik 9). Ik. azpiratu.