usain. 1 . usain (useiñ). iz. (TE). Buen olor; olor; perfume. Haren sukaldetik usain gozuak agertzen dira. Ik. ants, antsittu.  Usain neutrua edo ona danian usaiñ esaten da; txarra danian gehixenetan ants, usain be erabilli leiken arren. 2 . usain. iz. (OEH). Aire, deje, aspecto; señal, rastro. Bixak barre eiñaz gizonen zoro usaiñen kontura. (Ibilt 474). usaiña egin. 1 . usaiña egin. dio ad. (TE). Oler, percibir olor. Aittuak, ardauari usaiñ eitten detse eran aurretik. Ik. usaindu. 2 . usaiña egin. du ad. (TE). Perfumarse. Egunero eitten dau usaiña buruan kalera aurretik. Ik. usaindu. usaiña emon. du ad. (TE). Dar olor, perfumar. Erregia etzinda zan artian, nere lirixuak usaiña emon eban (Kant. 1. 12). usaiña euki. du ad. (TE). Tener olor, perfume. "Tener olor, perfume" (TE, 717). Lora honek ez dauka usaiñik.