beregandu (bereganatu), beregantze (bereganatze, beregandutze, ) [bereganatu]. du ad. (TE). Adueñarse; apropiarse. Bereganatu, jabe egin. Jabia hil barik, eziñ izan zittuan beregandu haren lurrak. / Haren lurrak beregandutzia, heriotza baten kargia kosta jakon. / Nekez baten, ahaldu eban bihotzian erebixan maittia beregantzia. / Galdutako apurren bat barriz bereganatzen ete eban, han ebillen gure Txorixa estu ta larri. (Zirik 76).