bezau, bezatze [bezatu]. du ad. (TE). Domesticar, domar (sentido real y figurado). Bihurrixa, basatixa hezi. Bezautako txakurrekin ataratzen eban bizimodua. / Bizixa, baiña berebiziko onduen bezau eban hartu eban emaztiak. / Gatxago izan zan ha bezatzia, Arraozko bihorrak hezitzia baiño. Ik. domau, hezi.