bixamon (biharamon) [biharamun]. 1 . bixamon (biharamon) [biharamun]. iz. (TE). Resaca, malestar. Gorputzaldi txarra, parranda egunan biharamonian eukitzen dana. / "Se dice del mal cuerpo que sigue a la noche de orgía" (TE, 255). Jan eta eran eta droga haundiko egunak, bixamona garratza. / Egun zoruen ondoria, biharamona eta korputzaldi zatarra. / Zorixoneko bixamona, gau guztikua bota eben plaentxiatar birena. (Zirik 146). Ik. aje.  Eibarren bixamona erabiltzen da; biharamona oso gitxi. 2 . bixamon (biharamon) [biharamun]. iz. (TE). Día siguiente. Hurrengo eguna. Andra Mari biharamona, San Roke, Deban. / Andra Mari bixamon batian. (Zirik 15).