blastiau, blastiatze [blastiatu]. du ad. (TE). Dar una paliza, pegar, zurrar; vapulear, sacudir. Blastiaua emon, jo, egurtu, astindu. Ganberro eitten ziharduan, eta blastiau eben bihar eban neurrixan. / Nausixak txikixa blastiatzia ez da gatxa. / Ixiltzen ez bahaiz, blastiau egingo haut.