debekau (debekatu), debekatze [debekatu]. du ad. (TE). Prohibir. Prohibidu. / "Prohibir por precepto legal" (TE, 288). Debekauta dago bide honetatik ibiltzia. / Debekatzia errezagua, debekautakua gorde eraitxia baiño. / Asmau, barriztau, debekau, kontau, pentsau... / Fraillia ez zan gertau hartara, bere relijiñoko legiak debekatzen zetsela ta mesede hori egittera. (Ibilt 464). / Hiri medikuak ez euan ba erana debekatu? (Zirik 93).  Gaur egunian, ahozko berbetan erabiltzekotan, alfabetizautakuak darabixe bakarrik.