duako [doako]. izlag. (TE). Gratuito,-a. Ez eizu pentsau duakua danik bakia. / Galdu barik ultzok, duakuak ez dittuk-eta. / Gure gizonorrek laster ikusi eban, danak duako errekadistatzat hartzen ebena. (Zirik 110s). Ik. duango.