kankaillu (gangaillu) [kankailu]. izond. (TE). Grandullón,-ona; desgarbado,-a, torpe. Haundikotia eta itxura baldarrekua. / "Aumentativo en sentido de desproporcionado" (TE, 385). Ezezagun gangaillu batek, aintzaille ein gura eban. / Ez dakit nundik etorrittako gangaillua jarri zan aintzen. Ik. ganbelu.