gehixago. 1 . gehixago [gehiago]. zenbtz. (TE). Más. Aberatsak, gehixago guran bizi izaten dira.  Kantidadezko esanguria dauka. 2 . gehixago [gehiago]. adlag. (TE). Más. Ez naiz gehixago haregaz juango iñora.  Denporazko esanguria dauka gehixago gurako [gehiago gurako]. izlag. (TE). Ambicioso,-a, codioso,-a. Bai diru eta bai aintze kontuan, gehixago-gurakua ha gaiztua. Ik. dana gurako, diruzale, harrapatzaille. gehixagoko barik. adlag. (OEH). Sin hacer o decir nada más; sin más ni más; sin más. Gehixagoko barik, bentania zabaldu eta bota eban bere burua ibaira. (Zirik 120). gehixagotan [gehiagotan]. adlag. (OEH). Más veces, más a menudo, con mayor frecuencia. Berak behin baiño gehixagotan esaten ebana: "Hauxe dok hauxe, bista onakin be ezin najuek ikusi". (Zirk 53). / Baten eta bittan eta gehixagotan. (Ibilt 471).