gertau, gertatze [gertatu]. 1 . gertau, gertatze [gertatu]. da/du ad. (TE). Preparar(se), disponer. Gertauta dago afarixa. / Baiña, gertau zara zeu afaitarako? / Gauza luzia andrakumien kalerako gertatzia. / Teatro Amayan gertau eben jaialdi bat. (Zirik 84). / Afari legia einda lotarako gertau ziranian. (Ibilt 461) / Gertau eban zigorra gatz-uretan beratuaz. (Ibilt 470). 2 . gertau, gertatze [gertatu]. da ad. (TE). Suceder, ocurrir, pasar, acontecer. Gauzak gertau ziran haiñ uste barik eze, iñok ez ekixan zer ein bihar zan. / Orduan gertatzia Izan bazan gero gertau zana... / "Kerido"tzat ezautzen dogun Joxe Etxeberriatarrari gertautakua da. (Zirik 47). Ik. suertau, egokittu. 3 . gertau, gertatze [gertatu]. da ad. (OEH). Avenirse a, estar dispuesto a. Fraillia ez zan gertau hartara, bere relijiñoko legiak debekatzen zetsela ta mesede hori egittera. (Ibilt 464).