goi. iz. (TE). Alto; cumbre. Euzkixak berotu baiño lehen, hartu gura genduan goixa. goi-zale. izond. (TE). Que ama lo alto; ambicioso,-a. "Que ama lo alto" (TE, 407). Goizalia, pentsamentua goittik erabiltzen dabelako. / Goizalia, beti gorago guran. goittik [goiti]. adlag. (TE). Por lo alto. Goittik ibilli zan eta ez zetsan ondo urten. goixan [goian]. adlag. (TE). Arriba. Lekuzkua da. Goixan, zerua izarrik gabe, eta behian itsasua nora barik.  Askia goixan (egon/euki). "Se dice de donde dan poco de comer" (TE, 177). / Morroi egon zan euezaban etxian, askia goixan. En la casa donde sirvió, el pesebre estaba alto. goixan-behian jardun. esap. (ETNO). Llover a cántaros, jarrear. Eurixa dihardu goixan-behian. Geldittuko da egunen baten!. Ik. truxalak egin, ufal, zaparrada, bota-ahalian jardun, euritte, eurizar, garratz bota / egin / jardun, mangia jardun, truxal, truxu, zaldizkuak.