iruntsi, irunste ( iruntsitze) [irentsi]. du ad. (TE). Tragar(se). "Tragar sin tiempo a mascar" (TE, 441). Ez jan, iruntsi eitten dau gosezto horrek, aurrian jartzen detsen guztia. / Hori ez da jatia; hori da iruntsitzia. / Bai berak eta bai bere txakurrak, afarixori gogo ederragaz iruntsi eben. (Zirik 118).