jaurti, jaurtitze (jaurtze). du ad. (TE). Lanzar, arrojar; tirar, echar; disparar un arma. Jaurti zittuan gauza guztiak sutara. / Arpegira jaurtitzia merezi dau, diru zikiñori. / Arrateko zelaixan tiro batzuk jaurti jittuat. / [Plazentziarren] bizkarrera jaurtze horrek bere errazoiak izango dittu: sua dauan lekutik keia. (Zirik 5). / Neu ibaira jaurti bihar nintzana. (Ibilt 489). / Ikubilla altzau ta sentellak jaurtzen. (Zirik 90).