kantsau, kantsatze [kantsatu]. da/du ad. (TE). Cansar(se), fatigar(se); aburrir(se), hartar(se), molestar. Sansaburura baiño lehen kantsau zan. / Haxe zan bai kantsatzia!, Karakate gaiñera igotzen. / Hainbeste barriketakin kantsau ninduan. / Nik hankak daukadaz kantsauta, hankak! (Zirik 118). Ik. gobaitt egin, gobaitt erain, nekatu.