ke (kee). iz. (TE). Humo. Egur heziak, keia ugari garra biztu baiño lehen. / Keia agiri dan lekuan, sua. / Sua dauan lekutik, keia. (Zirik 5).  Artikulua hartutakuan keia egitten da, amaierako -ee luzia baleuka letz. Singular eta pluraleko deklinaziñua halakotxia dauka. keiana egin. esap. (EEE). Desaparecer. Desagertu. Hanka egin, iges egin, ospa egin. Horrek be azkenian keiana ein jon. Ik. fila egin, hanka egin, iges egin, ospa egin. ketan sikatu. da/du ad. (TE). Ahumar, secar al humo. Lukainkiak sukaldeko ketan sikatu biharra izaten dau, hagan esegitta. Ik. ketu, kedarratu.