apurtu, apurtze ( apurtutze). da/du ad. (TE). Romper(se); destruir(se); destrozar(se). Jo ta apurtu dabe milla zatittan. / Txikittan, gauzak apurtutzia, benetako jolasa. / Apurtzia etorri zan alkar aittu eziñakin. / Jo eta apurtuko dot. / Heuk apurtu dittuk oin artekuak. (Zirik 71). / Eta honek oratu gura izan zetsanian bere latiñak esateko, hatzka, haginka eta bultzaka, apurtu bihar eban fraille gizajua. (Ibilt 465). Ik. birrindu, puskatu, desegin.