sasoi. 1 . sasoi. iz. (TE). Sazón; tiempo en que se realizan las faenas agrícolas; momento. "Tiempo propio para cada una de las operaciones agrícolas" (TE, 651). Garixak eraintzeko sasoia. / Halakoren baten, ezkontzeko sasoia heldu jako gure mutilzaharrari. 2 . sasoi. iz. (OEH). Época. Sasoitik sasoira maillaka-maillaka [...] [euskeriaren] aberastasuna eskaztuz doiala. (Zirik 30). Ik. epoka. 3 . sasoi. iz. (TE). Edad, cada una de las etapas de la vida; juventud. "Las distintas edades del hombre. Por antonomasia: la juventud" (TE, 651). Ze sasoittakua gaur hill dana? Ik. adin, edade. 4 . sasoi. iz. (OEH). Vigor, fuerzas, juventud. Hogei urte! halako sasoirik! / [Etxekoandra zarauztarrak] --Zuk dezun sasoiakin ere eskian zabiltza? --Ez dagona balego ez nintzake ibiliko --erantzun zetsan eibartarrak. (Zirik 48). gauzak bere sasoian. esap. Las cosas a su tiempo. Bai gazte, ezkondu! Gauzak bere sasoian! sasoiz. adlag. (TE). A tiempo, puntual, oportunamente. Orduan, bihar dan sasoian. Garaiz heldu da bazkaittarako, eta sasoiz itxuli da lanera. / Pau, Bearngo urian zan botikarixo bat, Etienne jauna deitzen zana, zeiñek sasoiz hartu eban emaztetzat emakume eder bat. (Ibilt 472). Ik. garaiz.  Eibarren arrunta da, garaiz baiño gehixago erabiltzen da sasoiz.