seguru. 1 . seguru. adlag. (TE). Seguro,-a; seguramente, según parece. Daukan guztiakin be ez da seguru, ez dalako ezer ziurrik mundu honetan. / --Zer dala-ta asmau heban gizur hori? Heure beranduko etorreria tapatziarren seguru. (Zirik 28). Ik. seguramente. 2 . seguru. izond. (TE). Seguro,-a, diestro,-a, que no falla. Bihargin segurua eta azkarra. seguru egon. da ad.-esap. (OEH). Estar seguro, tener certeza. --Baiña seguru hago hemen galdu jana? --Egixa esan, galdu, han handikaldian galdu jatak. (Zirik 54). / Eta seguru nago [...] ezingo leukiala kerizatu. (Ibilt 477). seguru izan. 1 . seguru izan. da ad.-esap. (OEH). Estar seguro; fiarse, confiar. Bere zintzotasunagaz seguru zan partetik. (Ibilt 479). 2 . seguru izan. da ad.-esap. (OEH). Es seguro que. Leihotik ainduko balitzaz, seguru zan behia jota hazurrak apurtzia. (Ibilt 461).