zerbidu, zerbitze ( zerbidutze) [zerbitzatu]. du ad. (TE). Servir. Baiña bai Jehova, zuen Jaungoikua, zerbiduko dozu, eta berak bedinkatuko detsu ogixa eta ura, eta aldenduko dau gaitza zuregandik (Urt. 23. 25). / Sarri, zerbidutzia hobe aintzia baiño. / Eta Rakel maittaturik, esan zetsan (bere osabiari): "zazpi urtian zerbiduko dot zuretzat, Rakel zure alaba gaztienakin ezkontziarren" (Gen. 29. 18).