tolostu, toloste (tolostutze) [tolestu]. 1 . tolostu, toloste (tolostutze) [tolestu]. du ad. (TE). Doblar, plegar. Lexibian ondoren, zapixak euzkittara atara, eta gero izarak tolostu. / Izarak biren artian tolostia, Elgetako plantxia. 2 . tolostu, toloste (tolostutze) [tolestu]. du ad. (TE). Colocar ordenadamente, apilar ordenadamente; poner en su lugar. "Edozer gauza izan leike. Basarrixan, azauak, farduak, bedarronduak... errezkadan ipini, saillian, bata bestian gaiñian ondo jasota; eta taillarrian piezak eta materixalak txukun ipini" (ETNO). / "Amontonar en orden" (TE, 559). Harrixak alkarren gaiñian tolostutzia, hormagiñan zeregiña. / Etxegiñak, harri tolosten eitten dau. / Hor dabik granujia piezak tolosten. / Txapak ziharretara tólostixak, bestela ipiñi etzinda. / Hórrek barrok zutiñik tolosten badittuk leku gitxiago hartuko juek. / Piezak kontuz tolostu bihar dira, maillaturik izan ez deixen.