zaurittu, zauritze ( zaurittutze) [zauritu]. da/du ad. (TE). Herir(se), llagar(se). Zaurixa sortu edo sortu erain. Atzapar hau berez zaurittu jata. / Garbittasunik ez eukitzian ondorena hankak zaurittutzia. / Hankak zauritzia izan ez balitz, irabaziko zetsan antxitxiketa jokua. / Hain bihotzian zauritzen nau gaiztokerixa honek, ez balitza doran dudiagaittik [...] oingo ibaixan ezkutuan ittota ziñan. (Ibilt 479).