zulatu (zulotu), zulatze (zulatutze). du ad. (TE). Agujerear; taladrar. Ur tantan bat nahikua harrixa zulatzeko, denboria badau bere kontura. / Mendixa batetik bestera zulatutzia ein zan, arra baten okerra barik. / Alde honetan, piezak zulatzia. / Barautsak galtzairua bera be errez zulatzen dau; baiña ez horraitxiok tenplauta badago, orduan bera lako gogorra da-eta. / Ondo zulatzia nahi bada, barautsa ondo zorroztu. / Amak eindako galtzok etxaz (ez jaz) ez berihalakuan zulatuko. (Zirik 123).