ixa [ia]. adlag. (TE). Casi; por poco; a punto de. Zeozer ez dala zihero betetzen, amaitzen... aitzen emoten dau. Ixa jausi nintzan lurrera. / Ixaixa oker haundi bat ein neban pentsau barik. / Ibiltzeko be ixa gauza ez garala gatoz. (Zirik 118). / Ixa amaittuta ebala bere eruan ona. (Ibilt 472). / Bata jarraixan eta bestia igesik ebizen bixak gelan jiran, arte ixa harrapauan. (Ibilt 464). Ik. kasik.  Indartzia nahi danian repetiduta erabili leike: ixa-ixa, ixaixa.