aspertu, aspertze ( aspertutze). da/du ad. (TE). Aburrir(se); cansar(se); hartar(se). Bere hiru orduko esan biharrakin, aspertu gaittu geure biziko onduen. / Hiru orduan zaiñ, aspertu nintzan betiko. / Ez da millagro aspertutzia, hari urten detsan emaztiagaz. / Gauza guztiak dauke denboriakin aspertzia.