mandako. 1 . mandako. iz. (TE). Mulo,-a joven [macho o hembra]. Mando gaztia, arra nahiz emia. Mandako hori, ostikalarixa. / Kant. Arre, arre, mandako / bihar Tolosarako / etzi Panplonarako / handik zer ekarriko? / zapata ta gerriko! 2 . mandako. izond. (TE). Bruto,-a como un mulo. Mandako galanta zan morroi bat etxe hartan.