1 . astindu, astintze ( astindutze). du ad. (TE). Sacudir; vapulear. Zeozer mogiduz edo golpez erain; baitta astindu bat emon be Ur garbixan ondo astindu biharra izaten dau erropa zurixak. / Zortzixan behiñ etxeko trepetxueri hautsak astindutzia, ez da gauza haundixa. / Izarak ur korrontian astintzia bihar izaten dabe ondo gelditzeko. Ik. astindu bat emon, aztartu.