izond.
2 . ohittu [ohitu]. izond. (TE). Acostumbrado,-a; avezado,-a. Lanian ohittua zan eta ezerk ( ez zetsan) atzera eraitzen hari. Ik. ohittutako.
izuki (izuka, ixuka). izond. (TE). Tímido,-a, vergonzoso,-a, retraído,-a; asustadizo. Izutixa, lagun gutxikua, bakartixa, lagun artian lotsatzen dana, lotsatixa.
Baserriko ume izukia kriau etorri zanian, baiña gero ondo kaletartu zan. / Arrakia, emakia, umekia, izukia... / Ondo lotsatixa ta ixukia intzanan ba txikittan. / [...] ni naiz mendixetako alaba izukia. (Ibilt 65).
Ik. izu, -ki / -ka. Gitxi erabiltzen da.
errukarri (errugarri, errukigarri). izond. (TE). Digno de compasión, digno de lástima. Errukixa emoten dabena.
Nik ikusi nebanian, errugarrixa eguan kristaua. / Lehenguak ezebez; oin lehenguak, geure moruan baztartuta, eta bakia! Oin beste estilo batera jentia!: oingo eskolak eta!... aai! aittan eta aman errukarri. Aittak ero amak sueldua ez badake.... / Andrazko errugarrixa. (Ibilt 472).
/ [Dukiak] ikusirik hango agiri errukarrixa, Zalduna jaso gura izan eban, ia bizixa gorde zeikixon ahal zana eitteko. (Ibilt 489).
/ Eta borreruak etxetik kanpora alde ebanian, neskame errukigarrixa agertu zan etxekoandriagana, belauniko, negarrez, esanaz zerlako miñak enon zetsazen uezabak. (Ibilt 470).
azkentxo. izond. (TE). Apocado,-a, remiso,-a, cohibido,-a. Kokilla, adolebakua, beti atzian geratzen dana. Beti azkentxo, gure seme koittau hau.
jaungoikotar. izond. (TE). Militante de la causa de Dios (1 M 3); piadoso,-a, religioso,-a, devoto,-a. Jaungoikuan aldeko gudaria (1 M 3). / Jaungoikuan aintza billatzen dabena. Judas -izenez "Makabeua"- eta haren anaiak, jaungoikotarrak, Jaungoikuan alde aittan agindua aurrera eruan ebenak. Ik. jaungoikodun, jaungoikozale.