izond.
mingarri. izond. (TE). Doloroso,-a, lamentable, triste; que causa dolor. Mingarrixa eta negar eittekua, hain gazterik okerreko bidetik aintzia. / Haiñ hilleta mingarrixagaz dukia estutu zan, berriz be alargun biharko ete eban. (Ibilt 485).
/ Senarrak [...] gertau eban zigorra gatz-uretan beratuaz mingarrixagua izan zeiñ. (Ibilt 470).
Anton. pozgarri.
ibilkor. izond. (TE). Andarín,-ina, andariego,-a . Ibiltarixa, asko ibiltzen dana; ibiltzen zalia dana.
Ibilkorra, demoniua, leku baten eziñ iraundakua. / Bizkorra, ameskorra, ibilkorra... Ik. ibiltzaille, ibiltari. Ibilkor eta ibiltzaille baiño arruntagua: ibiltari.
zabalkote. izond. (TE). Bastante ancho,-a. Haundikote, lorikote, sendokote, zabalkote... / Gizon lorikotia; etxe zabalkotia; mutill haundikotia.
nafarri-pikatu (nafarrei-pikatu, naparri-pikatu, naparrei-pikatu) [nafarreri-pikatu]. izond. (TE). Cacarañado,-a; enfermo,-a de viruela. Gaurko egunian, ez da ikusten iñor nafarri-pikautakorik. Entonaziñua: náfarri-pikatu.
ipoinlari (ipuiñlari) [ipuinlari]. izond. (TE). Cuentista, fabulista; dicharachero,-a, conversador,-a. Kontularixa, ipoin kontatzen zalia dana; barritsua.
Pagatzaille txarra, ipoinlari ona. / Gertziako ipuinlari harek. (Zirik 119).
/ Boccaccio italiarran antzera, ipuiñlari haundixa. (Ibilt 453).
/ Liburuko ipuñlari ta entzunlarixak alkarregaz erabiltzen daben jardunian. (Ibilt 454).
Ik. barritsu, kontulari.