bueltau, bueltatze. 1 . bueltau, bueltatze [bueltatu]. du ad. (TE). Dar la vuelta, volcar; poner del revés. Zeozeri bueltia emon, azpikoz gora jarri Ik. bueltia emon, itxuli. 2 . bueltau, bueltatze [bueltatu]. da ad. (TE). Retornar, volver; recobrar. Bide erdittik bueltau zan ukat einda. / Behiñ okerrera hartu ezkero, bueltatzia gatxa. / Han ibilli ziran bihargin guztiak [...] senera ekarri eziñik. Halako batian arnasia bueltau eban da [...]. (Zirik 75).  Esangura fisikua eta abstraktua euki leike.