iñun [inon]. 1 . iñun [inon (ere ez)]. adlag. (TE). En ningún lugar/sitio. Lekuzkua da. Ezezkuetan, iñun bez. Egun guztian billa ibilli gara eta iñun bez dogu agertu. / Iñun ikusi ez dan gauzia, zuk diñozuna. Ik. iñor, iñora, iñundik iñora, iñundo. 2 . iñun [inon]. adlag. En algún lugar/sitio. Nun edo nun, lekuren batian (ezezko esaldixak ez diranian). Iñun ikusi izan dittut nik halako makiñak. Ik. iñor, iñora, iñundik iñora. beste iñun [beste inon]. adlag. (OEH). En ningún otro sitio; en algún otro sitio. Herri zelebre honetan gertatzen eztanik ezta beste iñun be gertatzen. (Zirik 119).  Ezezkuetan ez aurretik edo ondoren dabela. Baiezkuetan be erabiltzen da. iñun diranak [inon direnak]. esap.-iz. (OEH). Lo habido y por haber, las de Dios. Purgok eta iñun diranok hartzen. (Zirik 15). Ik. sekulako, egundoko.  Pluralian erabiltzen da, esan, egin, hartu... aditzekin sarri. iñundik iñora [inondik inora]. 1 . iñundik iñora [inondik inora]. adlag. (TE). De ningún modo, de ninguna manera, en absoluto. Ezezkuetan, ezetara (bez). Iñundi iñora izan ezin laikian gauzia, ez batera ta ez bestera. Ik. iñoiz, iñor, iñora, iñun. 2 . iñundik iñora [inondik inora]. adlag. De alguna forma, de alguna manera. Era batera edo bestera (ezezkuetan ez danian). Iñundik iñora ahal badot eingo dot. Ik. iñon, iñor, iñoiz, iñora, iñun.