kerten. Ik. luma-kerten. 1 . kerten (kirten) [kirten]. iz. (TE). Mango, agarradero, asa; manivela . Gorosti billa noia mailluka kertena eitteko. / Mailluka kertenak, egurrezkuak. / Egurrezko kirtena izaten dok onena maillukiandako. / Bere txapela, krten bat ipiñi ezkero, guardasoltzat erabilli ei zeikian. (Zirik 60). / Kirten bati eraiñaz santuak pasatzen. (Zirik 46). Ik. lima-kerten, agoikerten. 2 . kerten (kirten) [kirten]. iz. (TE). Tallo de cualquier planta o flor. Haiñ haundixa zan gosia, aza-kertenak be preziua eitten eben. / Keixa alieri kertena kentzia.... / Aurten piparrak kerten motzak dagoz. / Hórrek dira porru kertenak!, edarrak!. Ik. aza-kerten, trukutz, txorten.  Porruen zati zurixari be kertena esaten jako. 3 . kerten (kirten) [kirten]. iz. (ETNO). Tallo, palo que crece al desarrollarse algunas verduras: lechugas, berzas. Letxugak igotzera doiaz, hazira doiaz, hasi jakue kertena gorutz. Ik. zil, makilla, txisten.  Kertena egitten jakue letxugei eta azei, esate baterako. 4 . kerten (kirten) [kirten]. izond. (TE). Bruto,-a, torpe; estúpido,-a, majadero,-a, tonto,-a, inculto,-a . Kerten galanta zan, baiña dirua eiñ eban eta 'bedori' esaten zetsen herrixan. Ik. aza-kerten.