hara. 1 . hara. adlag. (TE). Allá, a aquel lugar. Izatez, balixo erakuslia daukan adberbixo kategorixako 3. graduko formia da, adlatibuan. Nora euzkixa, hara zapixak. / Juan zakiraz hara! / Hamendik haraiñok da gure sailla. / Mutilkóskorra, harutz bialdu dogu.  Beste adlatibuak be holan egitten dira: haraiñok, harutz... 2 . hara. adlag. (TE). He aquí/ahí/allí. Hara nun datorren gure ardi galdua. / Hara zer diñuan jakintsu honek. / Hara nere azkenengo berbia. Ik. haor ba, haor, hor, hara hor.  Zerbaitt edo norbaitt aurkezteko erabiltzen da esaldixan ezkerrian. hara ba. junt. (TE). Mira pues. "Conj. ilativa" (TE, 146). Hara ba, esango detsut zer izan zan gure artian. Ik. ba. hara baiña. interj. (TE). ¡Pero vamos!, ¡pero bueno!. Hara baiña!, bigarrenian be ixa jausi ziñan! Ik. baiña. hara hor (haor). adlag.-erak. (OEH). He ahí. Hara hor nun agertu jakuen izugarrizko lehoi haundi bat. (Zirik 86). Ik. haor, hor, horra hor. hara nun. adlag.-erak. (OEH). He allí. Hara nun, bere txakurra zaunkada batian hasten jakon. (Zirik 117). Ik. nun. hara zer. grad. (Lab-Hiz). ¡Vaya!. Hara zer pozik dabizen! Ik. zer, haze.