lora [lore]. 1 . lora [lore]. iz. (TE). Flor. Arrate balleko loria izan zan bere gazte denboran.  Eibarren ez da lore esaten. 2 . lora [lore]. iz. (ETNO). Punzón con extremo en flor; adorno en flor para escopetas. Puntan lora formia daukan puntzoia, grabadoriak eskopeta arruntian zenefak egitteko erabiltzen dabena; eskopetendako apaingarrixa lora forman. Eskupeta mordo bati lorak ein biharra izan eban. (Zirik 13). Ik. markadore, matiatzeko puntzoi, puntu-biribil, sakabokau, sartzeko puntzoi. lora-leku [lore-leku]. iz. (TE). Lugar en el que abundan las flores, lugar florido. Basua izan arren lora-lekua zan. lora-txorta [lore-sorta]. iz. (TE). Ramillete, ramo de flores, manojo de flores. Basuan batutako lora-txortiagaz juan zan maittiagana. loran egon [lorean egon]. 1 . loran egon [lorean egon]. esap. (TE). Estar en flor (un frutal). Sagarra loran, keixia loran... 2 . loran egon [lorean egon]. esap. (TE). Estar en flor (una muchacha); estar espléndida. Polita egon neska gazte bat. Ointxe dago loran neskatilla haura. lorara etorri / juan. da ad. (ETNO). Florecer, cuando empiezan los primeros brotes. Nabua lorara doia; tximixak urten detse. / Hasi da pixka bat berotzen, eta badatoz udalorak lorara!. / Larrosak badatoz lorara baiña makal samar dagozela uste dot. Zorriz jositta dagoz eta indarra kentzen detse. / Okarana lorara datorrenian, hantxe agertzen dittuk (txori frutabatzailliak) eta "limpio" lagatzen juek!. Ik. loratu, zildu, garatu.