nere [nire]. izond. (TE). Mi, mis; mio, mía; míos, mías. Edutezko genitibo formia da. Nere etxia, nere gurasuak. / Txapela neria, soiñekua neria, oiñetakuak neriak...: zer dozu hartara zeuria? / Mugatik hegiraiñokua, neria. Ik. neure, ni.  Izenlaguna dan ezkeriok, izenakin edo bakarrik erabili leike: nere + izena kasu markakin, edo bera kasu markekin: neria, neriakin eta abar. nere baten [nire batean]. esap. (TE). Tranquilamente; apaciblemente. Nere baten banenguan, eta batera-batera jausi naiz. neriak egin. esap. (EEE). Estar perdido,-a. Galduta egon; nerian azkena. "Agur, neriak ein dau" esanaz gastau zan. Ik. egin.  Beste personekin be erabili leike: zuriak /guriak /zuenak... egin.