hondoratu, hondoratze ( hondoratutze). da/du ad. (TE). Hundir(se), ir al fondo. "Irse al fondo" (TE, 594). Orduan izan zan galerniagaz, itsasontzi asko hondoratu ziran. / Submarino aleman batek hondoratu eban. / Titanic, zan itsasontzirik haundiña izan arren, hutsa denboran hondoratutzia gertau jakon. / Hamen, itsaso zabalian ontzixa hondoratzia balitz, alperrik igarixan jakitzia.