mantso. 1 . mantso. iz. (TE). Buey manso, cabestro. Mantsuan ondoren doia iskua bake-baketan. 2 . mantso. izond. (TE). Manso,-a, tranquilo,-a, apacible, pacífico,-a. Nahigabien aurrian jokabide trankilla eta baketsua dabena. Zorionekuak mantsuak, eurentzat izango dalako lurra (Mat. 5,5). / Zorionekuak baketsuak, Jaungoikuan seme deittuko detselako (Mat. 5. 9). Ik. bakerako, baketsu, nasai, zorion, trankil, tenplau. 3 . mantso. izond. (ETNO). Manso,-a, noble en animales. Animalixegaittik esaten da. Ik. otxan, ondrau. 4 . mantso. adlag. (NA). Apaciblemente, tranquilamente; despacio, lentamente. Gure gizona han dao ohian ederki, mantso-mantso.