2 . arte. iz. (TE). Arte, habilidad, destreza, maña. Haren biharrak bai artia! / Harek bai artia lanian! / Hartuko zenduke haren artia. Ik. abildade, abiltasun.  Nominatiboko forma singularra, "con acento prosódico en la primera a" (TE, 172) esaten da: [ártia]. artia billau. esap. (ETNO). Practicar un oficio para aprenderlo. Arotzerixiari be artia billau bihar jakok. Danari moduan! Hasieran, normalena, dana txarto egittia eta zura brintzatzia. Baiña denporiakin, artia hartzen juaten haiz, eta dana errezagua. Ik. artia hartu ezin, artia hartu. artia hartu. esap. (ETNO). Coger el tranquillo [a algo], habituarse, adaptarse. Zeozeri tranpia hartu, ohittu, egokittu. Ik. artia billau, artia hartu ezin. artia hartu ezin (artiak hartu ezin). esap. (EEE). Sin poder contener [pena o gozo]. Zerbaitti neurri egokixa hartu eziñik ibili: ondoez bati, poztasunari... Aspaldixan larregi be jan izan jonat eta hemen nabin oin nere buruoni arterik hartu ezin da, purgok eta iñun diranok hartzen. (Zirik 15). / Txerrikumok merke hartziakin gangaren bat ein ebalakuan artiak hartu ezinda ibilli ei zan. (Zirik 59). Ik. artia billau, artia hartu.  "Artiak artu ezinda: inconteniblemente (úsase bien para gozo, dolor o pena; indiferentemente)" (Zirik, 59).