izond.
2 . bedinkatu (bedeinkatu) [bedeinkatu]. izond. (
NA).
Gran, espléndido, fenomenal. Goi maillia aitzen emoteko erabiltzen da.
Lehenao esaten zan hamen "lapur bedinkatuak dia horrek", lapur haundixa zanian ero; neskan bat, politta, eta "bedinkatua!". Zera, hola gauza zera danian, "ño!, berinkatua!".
berbatsu. izond. (
TE).
Charlatán,-ana, hablador,-a, parlanchín,-ina. Berbatsua danak, gauza askotan huts ein bihar. Ik. barriketalari, barriketatsu, barriketosa, barritsu, jarduntsu.
2 . soil. izond. (
TE).
Pelado,-a, arrasado,-a, sin vegetación; calvo,-a. Lehen arboladiz betetako mendixak, gaur soillak aizkoria han ibilli eta gero. Ik. arboladi.
titizulo. izond. (
TE).
Niño,-a, apegado,-a a los pechos de la madre. Beti aman titi artian egoten dan umia. / "Se dice del niño que siempre está en los pechos de su madre" (TE, 676).
Titizulo horrek ama hazurretan laga dau.
lakar. izond. (
TE).
áspero,-a; rugoso,-a; basto,-a. Latza, leuntasunik bakua.
Harriarte lakarra da ha inguru guztia. / Gain lakarra laga detsa arotzak mahai honi. Ik. latz, larri.
gauzadun. izond. (
TE).
Rico,-a, solvente, que tiene bienes. Daukana. / "Poseedor de bienes, hombre de sustancia" (TE, 394). Gauzaduna da hartu daben gizona.
gozagatx [gozakaitz]. izond. (
NA).
Irritable, colérico,-a; insoportable; desagradable. Doillorra bada, tonta eiñ eta aurrera! Doillorra da ba, gozagatxa. Ik. doillor.
1 . bihur (bigur). izond. (
TE).
Retorcido,-a, torcido,-a. Zugatz harek, gerrixa bihurra dauka. / Bere emazte bihurra. (Ibilt 490).
2 . apal. izond. (
TE).
Humilde, de baja condición, sencillo,-a. Zerbitzaille zuzena eta apala. Ik. umil.
